Het eerste blog gaat over Watergruwel een project waar ik vanuit Zevende Zintuig bij betrokken ben. Enige tijd later, bedacht ik mij het volgende: Er moet ook een blog komen over het ontstaan van Zevende Zintuig. Dus je raad het al, dat ga ik je nu vertellen. En daarvoor neem ik je eerst mee terug in de tijd.
Geboren en getogen in een klein dorpje in Zeeland had ik als kind veel dromen die ik graag wilde waarmaken. Ik wilde o.a. een schrijfster en een actrice worden. Schrijven deed ik wel, maar schreef een verhaal nooit af en acteren kon ik niet dacht ik.
Ik woonde in een klein dorpje met een kleine basisschool. Zo klein dat er maar iets van 23 leerlingen op de gehele basisschool zaten. Een voordeel daarvan was dat je als leerling elk jaar mee deed aan de afscheidsmusical. Want elk jaar een opvoering met alleen groep 8 was een beetje sneu, aangezien er dan soms maar 3 leerlingen op het podium zouden staan. Dit vond ik altijd erg leuk om te doen en ging er altijd serieus mee aan de slag. Ik kende altijd als eerste mijn tekst en al vrij snel daarna ook de tekst van de andere leerlingen. Een grote rol kreeg ik echter nooit, want ik was geen haantje de voorste. Ik was geduldig, te geduldig en bleef netjes op mijn beurt wachten. Maar ergens diep van binnen bleef het vuur branden. Diep van binnen, gehuld in een dikke laag van onzekerheid.
Totdat jaren later tijdens een bijbaan in een vakantie park ik de kans kreeg om dit weer op te pakken. Ik kwam weer helemaal uit mijn schulp. Het voelde zo natuurlijk om voor het publiek te spelen en ze met mij mee te nemen. Helaas kwam al snel de donderwolk en was het weer voorbij. Het was eenmalig en er was geen plek voor mij. De persoon die daar over besloot heeft het niet gezien, maar zei dat dit niks voor mij was en daarmee was het klaar. Het vuur in mij begon feller te branden. Voor het eerst had ik ervaren dat dit wel wat voor mij was. En zonder dat deze persoon daar getuige van was, werd er voor mij besloten dat dit niks voor mij was. Het voordeel daarvan was dat mijn innerlijke vuur zo hard ging branden, dat ik hier actie in ging ondernemen. Zo kwam ik bij een ander bedrijf terecht waar ik wel mocht laten zien wat ik kon.
Na een aantal jaar kindertheater te hebben gedaan op vakantie parken en ik mijn HBO MWD opleiding had afgerond besloot ik een toneelopleiding te
volgen. Tijdens de opleiding ben ik verhuisd naar Rotterdam en sloot ik mij aan bij het toneel amateur circuit in Rotterdam. Alleen door bepaalde druk en kritieken kwam de onzekerheid weer
om de hoek kijken. Ik vond spelen nog altijd leuk en dacht dit ergens wel te kunnen, maar twijfelde veel.
Hier moest ik wat mee van mijzelf en ik begon als eerste het schrijven weer op te pakken. Ik schreef zo mijn eerste toneelstuk, kreeg de smaak te pakken en wilde
meer. Op naar de volgende uitdaging: Alleen staan op het podium met een monoloog. En aangezien ik toch al aan het schrijven was, besloot ik dit ook zelf te schrijven. Eenmaal aangemeld voor het
festival was er geen weg meer terug.
Dit alles heeft mij aangezet tot het oprichten van een eigen stichting waaronder ik alles kan maken wat ik zelf wil. Hiermee houd ik het vuur in mij aangewakkerd en blijf ik mijzelf uitdagen. Zelf schrijven, zelf theater maken en natuurlijk ook zelf blijven spelen.
Lisette Janse
Reactie schrijven
Yvonne (woensdag, 30 mei 2018 18:08)
Wat een mooi stukje om te lezen, leuk om te weten waar je passie vandaan komt. En super stoer dat je deze stap hebt gezet, als je iets wil moet je ervoor gaan!
Ella Janse (vrijdag, 29 juni 2018 12:48)
Goed verteld,
je was altijd al voorbereid voor alle rollen.
De Knop is een mooie Bloem geworden.
Veel succes op het toneel.