Verstandsverduistering

"Het was als een rollercoaster!"

Zowel voor het publiek, als voor de cast en de regisseur.

Voor het publiek, omdat het een naar stuk was om naar te kijken. Best pittig dus.

"Een naar, maar goed stuk. Ik moest even bijkomen."

Dit was ook zo bedoeld. Het doel was dat het publiek zo nu en dan een benauwd gevoel zou krijgen. En daarnaast dat mensen echt op het puntje van hun stoel zouden belanden en niet konden wachten op de ontknoping.  En dat is ook gelukt!

"Ik zat vast genageld aan het verhaal."

Het is een genre wat we vooral in de bioscoop zien, maar niet genoeg in het theater. Vandaar dat het ook een doel was om mensen binnen te halen die normaal wel naar de bioscoop gaan, maar niet naar het theater. Blij te melden dat ook dit doel behaald is!

"Ik ga nooit naar het theater, maar hier was ik van onder de indruk!"

Voor de cast en de regisseur was het een rollercoaster om daar te komen. Het was voor iedereen hard werken, wat op 12, 13 en 14 april beloond werd met een sterke voorstelling.

"Alle voorstellingen gespeeld. Het was super tof om te doen! Ook super spannend, maar ik ben een mooie ervaring rijker!"

"Wat was het een rollercoaster zeg!! En gewoon 200 man aan publiek binnen gehaald! Trots!! Trots op ons allemaal!!

Kapot, gesloopt, maar voldaan."

"Ze spelen ijzersterk. Ik ben daarom ook super trots op ze. Het is een naar stuk. Niet om naar te kijken! Nee, nee. Ik bedoel dat het een naar stuk is, omdat het nogal zwaar valt voor de spelers. Ik heb het stuk, in z’n geheel, nu 11 keer gezien. Het is pittig. Veel vragen komen bij me op, terwijl we het zelf gemaakt hebben en meerdere keren besproken. Heel erg leuk om dat elke keer weer mee te maken en te voelen."

"Is dit verhaal over te brengen op toneel?" Met die vraag begon het ergens afgelopen zomer. Een verhaal geschreven door Lisette Janse. Met het idee om er een film van te maken. Maar voor het zover is, wilde ze er toch eerst graag een theatervoorstelling van maken.
Dus samen met de regisseur Boris Chomette om de tafel gezeten om hier een theater script van te maken.

Het beeld wat in het hoofd zat van Lisette werd vertaald naar een toneel beeld gemaakt door Boris.
Met de cast hier aan toegevoegd ontstond er zo een hele nieuwe 'Verstandsverduistering'. De personage's veranderde van de fictieve personage's in het hoofd van de schrijfster, naar nieuwe levende personage's. Het verhaal, het gevoel, de plottwisten, etc, dat was allemaal nog hetzelfde. De grote uitdaging was om dit allemaal ook over te brengen aan het publiek. 

Wetende dat dit allemaal behaald is, maakt het harde werk hier aan voorafgaand helemaal waard! We kijken terug op een geslaagd weekend. We hadden graag nog een weekend gespeeld, maar het maakt dit niet minder geslaagd. Wellicht wordt de volgende productie van Zevende Zintuig vaker gespeeld dan één weekend..

Op 27 mei komt de hele groep van Verstandsverduistering nog een keer samen voor een afsluitingsetentje. Er zal ook wat beeldmateriaal bekeken worden. De voorstelling is namelijk ook gefilmd, leuk om terug te zien dus. Of niet..?

Foto's: Hannah Rosalie Photography.