Stel je voor: Je volgt een valse koning.
Je aanbid deze valse koning als een valse god.
Waarom? Misschien nog nooit over nagedacht?
Omdat het altijd al zo is gegaan? Omdat iedereen het doet?
Deze valse koning doet misschien dingen waarvan je voelt en merkt dat het niet helemaal pluis is.
Maar iedereen volgt deze valse koning, dus het zal wel goed zijn.
Waarom zou deze valse koning kwade bedoelingen hebben?
Er zijn wel eens valse koningen geweest in het verleden die kwade bedoelingen hadden.
Maar dat is het verleden. Dat is niet meer van nu, toch?
De onderdanen van deze valse koning bevestigen dit beeld.
Vragen stellen mag, maar wordt niet gewaardeerd.
Het bespaart een hoop gedoe, dus doe het maar niet.
Braaf luister je en doe je alles wat er van je verwacht wordt.
Je ontdekt dat beloftes niet worden nagekomen, maar iedereen maakt wel eens fout.
De valse koning zal die fout niet nog een keer maken.
Je gaat weer door met je leven zonder er over na te denken.
Maar wat is toch dat gevoel?
Dat gevoel dat er iets niet klopt.
Omdat beloftes niet worden nagekomen?
Nee, dat kan het niet zijn.
En dan, op een dag.
Kondigt deze valse koning nieuwe regels aan.
Waarom? Je luisterde toch zo goed?
Dat maakt niet uit. Deze regels zijn er voor iedereen.
Het zal wel nodig zijn.
Het zal wel voor het goede zijn.
Als we vragen gaan stellen, duurt het alleen maar langer.
Het maakt niet uit wat de regels zijn, daar is immers goed over nagedacht.
Maar dan komt er een regel waar je niks van begrijpt.
Je eigen kind moet bij je weg.
Het is beter als alle kinderen in het koninkrijk opgroeien, weg van hun ouders.
Weg van alle normen en waarden die ze thuis mee krijgen.
Je vraagt je af; Doe ik het verkeerd?
Dat maakt niet uit. Deze regels zijn er voor iedereen.
Het zal wel nodig zijn, toch?
Het zal voor wel het goede zijn, toch?
Als we vragen gaan stellen, duurt het alleen maar langer.
Het maakt niet uit wat de regels zijn, daar is immers goed over nagedacht, toch?
Met pijn in je hart, sta je, je eigen kind af.
Je eigen kind. Schreeuwend van woede en verdriet mee genomen, mee gesleurd bijna.
Waarom? Is het laatste wat je van je eigen kind hoort.
Je weet niet wat er gaat gebeuren, maar je stelt geen vragen.
Je weet niet hoe lang dit gaat duren, maar je stelt geen vragen.
Je weet niet waarom, maar ook die vraag stel je niet.
Er gaat een tijd over heen.
Nog altijd geen contact.
Elke avond huil je, jezelf van verdriet in slaap.
Waarom? Is het enige wat je nog hoort.
Waarom? Je weet niet eens waarom.
Je kan jezelf onder ogen komen door je ogen te sluiten.
Niet luisteren naar je innerlijke gevoelens, want die geven aan dat het niet klopt.
Wat zou betekenen dat je hele wereldbeeld anders is dan je altijd hebt gedacht. Anders dan wat je geleerd is.
En daar kun je simpel weg niet mee leven.
Maar dan op een dag. Voor jou uit het niets.
Het bericht bereikt je dat het Koningrijk gered is van de valse koning.
De valse koning zit opgesloten voor al zijn daden.
Alle onderdanen die medeplichtig zijn bevonden worden ook terecht gesteld.
Dit komt zo voor jou uit het niets dat je het niet kan bevatten.
Alles waar de valse koning schuldig aan is bevonden wordt de hele dag door verkondigd.
Overal is het te lezen. Overal is het te horen. Iedereen heeft het er over.
En dan herken je het ineens. Dit heb je eerder gehoord.
Dit waren de vragen die je niet mocht stellen.
Dit werd door mensen geroepen, maar je luisterde niet.
Het kon niet waar zijn, maar het tegendeel is toch gebleken.
En je eigen gevoelens waren juist.
En dan hoor je het bericht over kinderen die gered zijn uit het koninkrijk.
Je eigen kind! Door de explosie in je hoofd heb je daar nog niet aan kunnen denken.
Zo snel als je kan, ga je naar het Koningrijk.
Je ziet meerdere ouders. Sommige al herenigd met hun kinderen.
Na een lange zoektocht vind je wat spullen van je kind.
Wat spullen.
Meer niet.
Waarom? Hoor je weer door je hoofd klinken.
De vraag waar je nog steeds geen antwoord op hebt.
Tekst : Lisette Janse
Afbeelding: Stellart333